مقام مسئول

وبلاگ قدیمیم که مخروبه ای شده بود واسه خودش بدون هیچ اطلاعی توسط پرشین بلاگ بسته شده. بک آپ درست درمونیم هم ازش نداشتم. خودم سالی یه بار توش میرفتم و خاطره ها رو میگشتم و حالا بستنش. وبلاگی که دوسش داشتم و سنی رو باهاش طی کرده بودم، بسته شده رفت پی کارش، وبلاگی که واسش تولد میگرفتم و باعث و بانی دوستی ها شده بود.

 حالا رفتم توافق نامه پرشین بلاگ رو نیگاه کردم که میگه:

- رعایت موازین اخلاقی.

- عدم انتشار مطالبی که متضمن توهین به ادیان الهی باشد.

- رعایت قوانین کشوری و پرهیز از انتشار مطالب خلاف امنیت و استقلال ملی.

- رعایت قوانین بین المللی در رابطه با استفاده از شبکه جهانی اینترنت و سایت های اینترنتی.

- رعایت حریم خصوصی و حقوقی افراد. از جمله، عدم اهانت به شخصیت های مذهبی، سیاسی، حقیقی و حقوقی کشور و به ویژه کاربران سایت.

- عدم استفاده تجارﻯ از سرویس‌هاﻯ پرشین بلاگ به هر شكل، مگر با کسب موافقتنامه کتبی از پرشین بلاگ.

- عدم استفاده از فضا و امكانات پرشین بلاگ براﻯ آسیب رساندن به افراد، شبكه‌ها یا كامپیوترهاﻯ اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی.

- کاربر موظف است اگر از شخص حقیقی یا حقوقی در وبلاگ خود انتقاد کرد، در صورت درخواست شخص مذکور، لینک جوابیه آن را با ذکر مورد، در وبلاگ خود قرار دهد.

که واقعا نمیدونم چرا بستنش و اینکه این قوانین از چه مرجعی در اومده اما یه چیزی بیشتر توجهم جلب کرد، که این تبصره است و گویا سال 1389 عوض شده و این هست که:

- مشخصات و اطلاعات مربوط به كاربران سایت و هرگونه مطالب مربوط به كاربران كه روﻯ سرور پرشین بلاگ ذخیره شده است، محرمانه بوده و در اختیار اشخاص دیگر قرار داده نخواهد شد مگر طبق دستور مقامات مسئول.

و قبل از این تاریخ مگر طبق دستور مقام مسئول ای درکار نبوده. یاد این اتفاق اخیر آژانس امنیت ملی آمریکا و افشاگری اسنودن افتادم، گویا توی ایران قضیه بهتره و اینو مینویسن که این مقام مسئول اگر بخواد میتونه به اطلاعات شما دسترسی پیدا کنه. الان هم که نقل مکان کردم به بلاگر و گوگل بازم زیر سایه یه شرکتیم و بازم طبق افشاگری اسنودن اگر بخواد این دفعه مقام مسئول آمریکایی میتونه به اطلاعات ما دسترسی پیدا کنه. حالا من چه تحفه ای هستم اما این اصلا دلیل نمیشه.

یاد و خاطره وبلاگ قبلیم و همینجا گرامی میدارم.

یک روز برای نوشتن

آدم گاهی فقط باید بنویسه، نه کاره دیگه ای لازم نیست، قدم زدن، حرف زدن، آهنگ گوش دادن، کتاب خوندن نه، ورزش اینا هیچکدوم فایده نداره فقط باید بنویسی، موضوع؟ اونو دیگه نمیدونم با خودت، اما بنویس. قلم کاغذم برنداشتی هم مهم نیست، تایپ کن نمیدونم با میخ رو دیوار بکوب. چقدر؟ اندازه اینکه نذرت ادا شه، اینکه دردت حل شه، اینکه تحصنت به ثمر بشینه. کجا؟ جاشم مهم نیست، توی تله کابین، بنویس، توی انباری مادربزرگ، بنویس فقط نگران نباش که اگه کسی خوند ناراحت شه. بنویس حل شه

گاهی اوقات میشه که دارم نوشته ای رو میخونم، بعد میبینم که چقدر خوب نوشته طرف و بعد میبینم کی نویسندش بوده، این نویسندش اینه؟ مگه میشه؟ یا برعکس. گفتم چیزی اومد دمه دستتون واسه خوندن به نویسندش نیگا نکنین. بخونین (انظر الي ما قال و لا تنظر الي من قال*)

شده که توی ماه اخیر به اندازه انگشتای دست از خونه بیام بیرون اونم تازه یکی بوده باهام، حیف که انگشتای دست از ده کمتره وگرنه بهتر بود.

به صورت اتفاقی یه ویدئو در یوتیوب پیدا کردم که خیلی به فکر اندازه و پیشنهاد میکنم با هر سرعت نتی که دارید ببینید (متن ویدئو هم باز این زیر میزام ). توی ویدئو از 28835 ژلی بین (پاستیل لوبیا شکل) استفاده شده و هر کدون ازین ژلی بین ها منظور یک روزی هست که به طور متوسط مردم آمریکا زندگی میکنن (یعنی عمر متوسط هر نفر آمریکایی رو تقریبا 80 سال گرفته) بعد ازین 28835 ژلی بین به اندازه 15 سال کم میکنه، حالا ازین جا به بعد که بگیریم آدم دیگه بالغ میشه: 8477 ژلی بین (روز) کم میکنه که صرف خواب میشه، 1635 روز صرف امور تغذیه میشه، 3202 ژلی بین (روز) داریم کار(شغل) میکنیم، 1099 روز صرف ارتباطات و حمل و نقل میشه، 2676 روز صرف تماشای تلویزیون(وغیرو) میکنیم، امور خانه داری 1576 روز ازومون میگیره، 564 روز صرف مراقبت و برآورده کردن نیازهای دیگران (دوست، فامیل) دیگران میشه، 671 روز صرف امور بهداشتی میشه، 720 روز هم صرف فعالیت های اجتماعی یا مذهبی میکنیم، خوب حالا فقط 2740 روز میمونه، آره 2740 روز فقط که صرف اون چیزی که علاقه داریم کنیم، حالا اگه واقعا این مقدار مونده باشه؟ چه بساکه فقط یه روز مونده باشه. (خوب این آمار برای مردم آمریکا بوده و برای آدم با آدم فرق میکنه اما میشه کلیتش رو دید هان؟)

0:03

These are roughly 28,835 Jelly Beans.

0:07

I counted out 500 of them and used those to weigh the rest.

0:11

In this pile, there is one Jelly Bean for each day that the average American will live.

0:16

You might have more beans in your life, or maybe less, but on average this is the time we have.

0:22

Here's a single bean. It's your very first day.

0:25

A special day, but kind of a rough day on everyone involved.

0:29

Add 364 more and you have the first year of your life.

0:33

Now for a sense of scale, here are your first fifteen years. 5,475 days.

0:40

Which brings us to the threshold of adulthood. And at that moment this is the time that we have left.

0:46

And this is, on average, what we will do with all that time.

0:50

We will be asleep for a total 8,477 days.

0:56

If we're lucky some of the time will be sleeping next to someone we love.

1:00

We will be in the process of eating, drinking, or preparing food for 1,635 days.

1:06

We will be at work, hopefully doing something satisfying for the equivalent of 3,202 of those days.

1:13

1,099 days will be spent commuting or travelling from one place to another, maybe a little bit more if you live in LA.

1:20

On average we will watch television in one form or another for a total of 2,676 days.

1:27

House hold activities, like chores and tending to our pets and shopping will take another 1,576 days.

1:35

And we will care for the needs and well being of others, our friends and family, for 564 days.

1:42

We will spend 671 days bathing, grooming, and doing all other bathroom related activities.

1:48

And another 720 will go to community activities like religious and civic duties, charities, and taking classes.

1:56

After we remove all those beans, this is what remains. This is the time that we have left.

2:02

Time for laughing, swimming, making art, going on hikes, text messages, reading, checking facebook.

2:10

Playing softball, maybe even teaching yourself how to play the guitar.

2:13

So what are you going to do with this time?

2:15

How much of it do you think you've already used up?

2:18

If you only had half of it, what would you do differently?

2:21

What about half of that? How much time have you already spent worrying instead of doing something that you love?

2:27

What if you just had one more day?

2:30

What are you going to do today?

 * غرر الحكم ، ج 6 ـ ص 266