مقام مسئول

وبلاگ قدیمیم که مخروبه ای شده بود واسه خودش بدون هیچ اطلاعی توسط پرشین بلاگ بسته شده. بک آپ درست درمونیم هم ازش نداشتم. خودم سالی یه بار توش میرفتم و خاطره ها رو میگشتم و حالا بستنش. وبلاگی که دوسش داشتم و سنی رو باهاش طی کرده بودم، بسته شده رفت پی کارش، وبلاگی که واسش تولد میگرفتم و باعث و بانی دوستی ها شده بود.

 حالا رفتم توافق نامه پرشین بلاگ رو نیگاه کردم که میگه:

- رعایت موازین اخلاقی.

- عدم انتشار مطالبی که متضمن توهین به ادیان الهی باشد.

- رعایت قوانین کشوری و پرهیز از انتشار مطالب خلاف امنیت و استقلال ملی.

- رعایت قوانین بین المللی در رابطه با استفاده از شبکه جهانی اینترنت و سایت های اینترنتی.

- رعایت حریم خصوصی و حقوقی افراد. از جمله، عدم اهانت به شخصیت های مذهبی، سیاسی، حقیقی و حقوقی کشور و به ویژه کاربران سایت.

- عدم استفاده تجارﻯ از سرویس‌هاﻯ پرشین بلاگ به هر شكل، مگر با کسب موافقتنامه کتبی از پرشین بلاگ.

- عدم استفاده از فضا و امكانات پرشین بلاگ براﻯ آسیب رساندن به افراد، شبكه‌ها یا كامپیوترهاﻯ اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی.

- کاربر موظف است اگر از شخص حقیقی یا حقوقی در وبلاگ خود انتقاد کرد، در صورت درخواست شخص مذکور، لینک جوابیه آن را با ذکر مورد، در وبلاگ خود قرار دهد.

که واقعا نمیدونم چرا بستنش و اینکه این قوانین از چه مرجعی در اومده اما یه چیزی بیشتر توجهم جلب کرد، که این تبصره است و گویا سال 1389 عوض شده و این هست که:

- مشخصات و اطلاعات مربوط به كاربران سایت و هرگونه مطالب مربوط به كاربران كه روﻯ سرور پرشین بلاگ ذخیره شده است، محرمانه بوده و در اختیار اشخاص دیگر قرار داده نخواهد شد مگر طبق دستور مقامات مسئول.

و قبل از این تاریخ مگر طبق دستور مقام مسئول ای درکار نبوده. یاد این اتفاق اخیر آژانس امنیت ملی آمریکا و افشاگری اسنودن افتادم، گویا توی ایران قضیه بهتره و اینو مینویسن که این مقام مسئول اگر بخواد میتونه به اطلاعات شما دسترسی پیدا کنه. الان هم که نقل مکان کردم به بلاگر و گوگل بازم زیر سایه یه شرکتیم و بازم طبق افشاگری اسنودن اگر بخواد این دفعه مقام مسئول آمریکایی میتونه به اطلاعات ما دسترسی پیدا کنه. حالا من چه تحفه ای هستم اما این اصلا دلیل نمیشه.

یاد و خاطره وبلاگ قبلیم و همینجا گرامی میدارم.