خوب اوایل شبکه‌های اجتماعی میتونستن وقت آدم رو
بگیرن و مزاحم تمرکز بشن حالا نوبت پیام‌رسان‌های فوری شده. الان من نزدیک ۳۰ تا گروه در وایبر و تلگرام (لینک به ویکی‌پدیا)عضوم!
به غیر از تعداد انگشت شماریش بقیش رو به زور عضوم کردن! نکته جالب اینه که بعضی
از گروه‌ها در وایبر را نمیتوانی خارج شوی؟!
میپرسید تلگرام چیه. خوب
نمیگم از اولین یوزرهای ایرانی وایبر بودم اما سال ۲۰۱۱ نصبش کردم. اما سال پیش به دو علت
قصد ترک کردنش رو داشتم یکی امنیت پایینش (در مورد امنیت پایینش میتونید این لینک رو بخونید و همین طور اینجا) و دیگری سازنده و سهامدار اسرائیلی (به
این نکته بسیار توجه میکنم که یکی از راه حل‌های بحران فلسطین-اسرائیل، تحریم خرید
محصولات اسرائیلی است). من به آدم های مختلفی گفتم و کسی توجه نکرد تا اینکه
نصف آدم هایی که در وایبر بودن توجه کردن و آمدن تلگرام و نصف دیگر آدم‌هایی که
میشناختم همچنان ماندن. این شد که الان من این وسط گیر کردم. حالا وضعیت طوریه که
در هر گروه روزانه نزدیک به ۱۰۰۰ مسیج داده میشه. نوشتاری، عکس و صدا و لینک به
صفحات اینترنتی.
الان حداقل درخواستم این
است که بدون اطلاع کسی را عضو گروهی نکنید و از قبل برای او محیط، هدف و آدم‌های
آن گروه را توضیح دهید. فکر کنم این از وظایف اولیه هر کاربر اینگونه نرم‌افزارهای
ارتباط جمعی باشد. بماند که نمیشود توقع داشت که اینقدر اراجیف نفرستید!
یادم می‌آید اوایل که تلفن
همراه به ایران آمده بود همه سخن ازین میگفتند که فرهنگش هنوز نیامده و ملت مدت
طولانی صرف حرف زدن با اون میکنن یا اینکه بلند بلند صحبت میکنند. حالا هم حکایت
همان است. تکنولوژی آمده اما فرهنگش هنوز جا نیوفتاده.
 |
| عکس تزیینی نیست و برای همین دیروزه |
در مورد مقایسه امنیت وایبر و تلگرام هم این جدول از سایت ندای امروز مفید است. و در تلگرام از Secret Chat استفاده کنید که امنیت را بالاتر میبرد.
